Γεννημένος στη Λεμεσό της Κύπρου το 1940 ο Σωτήρης Μουστάκας ασχολήθηκε αρχικά με τις τέχνες μέσω της μουσικής και συγκεκριμένα με τη σπουδή στο βιολί και στο κλασικό τραγούδι. Η αγάπη του όμως ήταν εξαρχής η υποκριτική και δεν ήταν τυχαίο που από το Δημοτικό ανέβαζε θεατρικά έργα με τους συμμαθητές του.
Ο Σωτήρης Μουστάκας έφυγε από κοντά μας στις 4 Ιουνίου 2007, Αθήνα.Απεβίωσε τα ξημερώματα της 4ης Ιουνίου του 2007 στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών στην ηλικία των 66 ετών, μετά από έκτακτη εισαγωγή λόγω ξαφνικής αδιαθεσίας που αισθάνθηκε κατά τη διάρκεια θεατρικής πρόβας. Ο λόγος του θανάτου του ήταν η λοίμωξη του αναπνευστικού, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από καρκίνο. Κηδεύτηκε στις 6 Ιουνίου του 2007 στο κοιμητήριο Χαλανδρίου δημοσία δαπάνη. Τελευταία του επιθυμία ήταν να σκεπαστεί η σορός του με την γαλανόλευκη ελληνική σημαία.
Ο Μουστάκας γεννήθηκε στο χωριό Κάτω Πλάτρες της επαρχίας Λεμεσού και ήταν ο νεότερος από τα επτά αδέρφια του. Σε ηλικία 15 χρονών, συμμετείχε ενεργά στον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ την περίοδο 1955 έως 1959, όπου μοίραζε φυλλάδια και έγραφε συνθήματα στους τοίχους. Συνελήφθη από τους Άγγλους και φυλακίστηκε για περίοδο εφτά μηνών. Μόλις αποφυλακίστηκε τελείωσε το σχολείο και το 1958 αναχώρησε για την Αθήνα για να σπουδάσει ηθοποιία, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του.
Η πρώτη φορά που ανέβηκε στο σανίδι ήταν όταν ο Νίκος Σταυρίδης τον κάλεσε στη σκηνή σε μια παράσταση που είχε κάνει στη Λεμεσό.
Σε μια Αθήνα που βρέθηκε με πλαστό διαβατήριο λόγω της αντιστασιακής του δράσης υπό τις διαταγές του Διγενή Γρίβα, στον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ. Εδώ χρειάστηκε να δώσει δύο φορές στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου για να ζήσει το όνειρό του που συμπληρώθηκε από τη γνωριμία του με την ηθοποιό και μέλλουσα γυναίκα του –και μητέρα της κόρης του Αλεξίας- Μαρία Μπονέλου.
Παράλληλα με τις θεατρικές σπουδές περνάει και στην ΑΣΟΕΕ κυρίως για χάρη του πατέρα του αλλά η υποκριτική ήταν για αυτόν ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Ως φοιτητής κάνει ένα μικρό ρόλο στη «Χαραυγή» (1961) του Δημήτρη Μπόγρη, ενώ επαγγελματικά εμφανίζεται από τον επόμενο χρόνο στο θέατρο της Κάκιας Αναλυτή και του Κώστα Ρηγόπουλου, στο έργο «Μια πόρτα δραχμές πεντακόσιες».
Θα τον βρούμε μαζί με μεγάλα ονόματα όπως αυτό της Μάρως Κοντού, Λάμπρου Κωνσταντάρα, Γιώργο Πάντζα. Θα τον βρούμε επίσης στους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν, όπως και στον «Ασυλλόγιστο» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Μιχάλη Μπούχλη αλλά και στην «Η Ήρα και το παγόνι» του Σον Ο’ Κέιζι στον θίασο Αλέξη Μινωτή –Κατίνας Παξινού.
Το 1976 φτιάχνει το δικό του θίασο που ανεβάζει τα έργα «Το κλουβί με τις τρελές», «Βιολιστής στη στέγη», «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» και «Ο σιγανοπαπαδιάς».
Παράλληλα με το θέατρο, στη ζωή του υπήρχε και ο κινηματογράφος. Στιγμές που ξεχωρίζουν είναι η εμφάνισή του ως τον τρελό του χωριού στην ταινία «Ζορμπάς» (1964) του Μιχάλη Κακογιάννη (ένας ρόλος που του έδωσε την ευκαιρία που δεν πήρε για να πάει στο Χόλιγουντ), η ταινία «Ο Νομοταγής Πολίτης» (1974) του Ερρίκου Θαλασσινού και ο «Ελ Γκρέκο» (2007) του Γιάννη Σμαραγδή.
Βέβαια οι νεώτεροι τον γνωρίζουν από τις δεκαετίες της βιντεοκασέτας, βλέπε το 80 και το 90, όπου οι ταινίες σαν να κοβόντουσαν στην φάμπρικα, μέτριου αναστήματος και άλλοτε ελάχιστης καλλιτεχνικής αξίας και αισθητικής.
Τιμήθηκε για την ερμηνεία του στον «Αμλετ» (1994) με το βραβείο επιθεώρησης «Παναθήναια», για την εμφάνισή του στην επιθεώρηση «Και Μί-μη χειρότερα» (1996) με το βραβείο «Παπαδούκα» από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και για το ρόλο τού 98χρονου χάκερ στην τηλεοπτική σειρά της ΕΤ1 του Γιάννη Σμαραγδή «Τα χαϊδεμένα παιδιά» (2002).
Αν και ταλαιπωρημένος με πολύ σοβαρά θέματα υγείας της γυναίκας του αλλά και δικά του, ο αγαπημένος μας κωμικός έφυγε τον Ιούνιο του 2007, σε ηλικία 66 χρόνων.
Οι τελευταίες του στιγμές τον βρήκαν κάνοντας αυτό που αγαπούσε περισσότερο: θέατρο. Κατά τη διάρκεια πρόβας του «Πλούτου» του Αριστοφάνη, που θα ανέβαζε με τους Θύμιο Καρακατσάνη, Γιώργο Κωνσταντίνου και Βάσια Τριφύλλη αισθάνθηκε μια αδιαθεσία που τον έβαλε μέσα στο νοσοκομείο όπου και ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι.
Πηγές: wikipedia – altsantiri
Διαβάστε, επίσης:Αντώνης Ρέμος – Υβόννη Μπόσνιακ: Ο γάμος της χρονιάς στο κτήμα του Κοντομηνά (Εικόνες)