Mε τις προσδοκίες χαμηλωμένες μετά το τελευταίο Eurogroup, η οικονομία θα κληθεί να δουλέψει σε ταχύτητες που -προσωρινά τουλάχιστον- δεν θα περιλαμβάνουν τους καταλύτες που οι αισιόδοξοι θα περίμεναν.
Το πακέτο ποσοτικής χαλάρωσης πάει πίσω και το πρώτο στίγμα για τη διευθέτηση του χρέους είναι αμφίβολο αν θα έχει ουσιαστικές παραμέτρους που θα επαναφέρουν άμεσα στα funds τη διάθεση για τοποθετήσεις σε ελληνικές μετοχές και ομόλογα.
Από τεχνικής πλευράς, ο κύκλος αυτός ξεκινάει, αλλά ο χρόνος των πρώτων αποτελεσμάτων είναι ακόμα μακρύς και πριν από τις γερμανικές εκλογές δεν φαίνεται ότι θα υπάρξει οποιαδήποτε συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Το πιθανό σενάριο για το χρέος θα έχει να κάνει χρονικά με το 2018, συνδυασμένο ουσιαστικά με ένα τέταρτο μνημόνιο.
Αν έχουμε κάποια δραστικότερη εξέλιξη, αυτό θα είναι ευχάριστη έκπληξη.
Ολα αυτά όμως επαναφέρουν, πέραν των διαρθρωτικών κινήσεων, τη βασική ανάγκη που έχει αυτήν τη στιγμή η ελληνική οικονομία: την αύξηση των επενδύσεων και ένα κλίμα πιο φιλικό και σταθερό για την επιχειρηματικότητα.
Στο πλαίσιο αυτό, ο ΣΕΒ θα πραγματοποιήσει την Τετάρτη 31 Μαΐου τη γενική του συνέλευση εορτάζοντας τα 110 χρόνια του. Η χρονική συγκυρία είναι κρίσιμη, καθώς μετά από μια περίοδο πολιτικών διακυμάνσεων ωριμάζει και παγιώνεται μια αντίληψη που έχει να κάνει με τη δημοσιονομική προσαρμογή και τις μεταρρυθμίσεις. Το κύριο ζήτημα, όμως, είναι οι επενδύσεις.
Και όπως όλα δείχνουν, η κατεύθυνση του προεδρείου θα είναι ότι αυτές θα πρέπει να συνδυαστούν με τις μεταρρυθμίσεις που απελευθερώνουν τις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, καταργούν ειδικά προνόμια, δημιουργούν δυναμικές θέσεις απασχόλησης, χτίζουν σχέσεις εμπιστοσύνης με την παγκόσμια επενδυτική κοινότητα.
Ο ΣΕΒ σε μια φάση όπου η ελληνική οικονομία απλώς σταθεροποιείται, χωρίς να έχει βρει όμως ακόμα τον δρόμο προς την ανάπτυξη και την ανάκτηση έστω κάποιου μέρους της κοινωνικής ευημερίας, έχει την ευκαιρία να επαναφέρει και να εδραιώσει τον ρόλο του ως θεσμικού προοδευτικού παράγοντα.
Εκείνου δηλαδή που είχε κατακτήσει από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 όταν με την παρουσία του Θεόδωρου Παπαλεξόπουλου στο τιμόνι μετασχηματίστηκε από απλός Σύνδεσμος Βιομηχάνων σε προοδευτική δύναμη της ελληνικής κοινωνίας και μάλιστα σε εποχές ταραγμένες πολιτικά.
Ενας μεγάλος διεθνής επενδυτής, ο Πρεμ Γουάτσα, που εμπιστεύτηκε τον όμιλο Μυτιληναίου και υποστήριξε τη Eurobank αλλά και άλλες ελληνικές εταιρείες, θα πει πολλά για το τι βλέπει σε σχέση με την οικονομία μας. Σε αυτό το πλαίσιο, αναμένεται να υπάρξουν προτάσεις για εστίαση σε 5-10 μεγάλα έργα που θα φέρουν υπεραξίες στην οικονομία, με συμβολή τόσο της πολιτικής πλευράς όσο και διεθνών χρηματοδοτικών σχημάτων.
Θα διεξαχθεί και επενδυτικό συνέδριο με στόχο να προσελκύσει κεφάλαια που θα τοποθετηθούν στην Ελλάδα.
Το ζητούμενο είναι μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία που στοίχισε τα τελευταία 7 χρόνια να ενισχυθούν οι ουσιαστικές προϋποθέσεις που θα συμβάλουν ώστε το νέο μοντέλο να πάρει σάρκα και οστά.
