Το νομοσχέδιο για την ταυτότητα του φύλου είναι ένα αμιγώς φιλελεύθερο νομοσχέδιο και από αυτά που αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση μπορεί να διαχειριστεί το μνημόνιο, αφήνοντας συγχρόνως προοδευτικό αποτύπωμα, τονίζει σε άρθρο του στην “Καθημερινή της Κυριακής” ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος.
«Σε κάθε περίπτωση η αριστερή προσέγγιση που δίνει έμφαση και σε συλλογικά δικαίωματα, δεν περιορίζεται στην οικογένεια. Με αυτήν την έννοια, οι παρεμβάσεις των βουλευτών του ΚΚΕ στην επιτροπή της Βουλής ότι η οικογένεια είναι η βασική μονάδα συλλογικότητας, όχι μόνο αντιβαίνουν τα γραπτά των Marx και Engels αλλά δείχνουν και παντελή άγνοια για τις θέσεις των αριστερών στοχαστών των αρχών του 20ού αιώνα περί σεξουαλικότητας και ελεύθερων σχέσεων» αναφέρει ο Ε. Τσακαλώτος.
Δεν έχει κατανοηθεί, προσθέτει ο υπουργός Οικονομικών, πόσο αυστηρές είναι οι προδιαγραφές του φιλελευθερισμού γι’ αυτά τα θέματα. «Για παράδειγμα για την τεκνοθεσία από μη ετερόφυλα ζευγάρια, κάτι που δεν είναι σ’ αυτό το νομοσχέδιο, ο φιλελευθερισμός μπορεί να δεχθεί γενικά κριτήρια (οικονομική επάρκεια, οικογενειακή ασφάλεια με μόνιμη σχέση κλπ) αλλά δεν μπορεί να δεχθεί ότι μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα αποκλείεται εκ των προτέρων από αυτήν, ακόμη και αν πληροί αυτά τα κριτήρια.
Με άλλα λόγια, δεν μπορεί το κράτος να στιγματίσει κοινωνικές ομάδες ως υποδεέστερες στα δικαιώματα, γιατί αυτός ο στιγματισμός δημιουργεί κοινωνικές διακρίσεις και νομιμοποίηση ρατσιστικών φαινομένων. Με αυτόν τον τρόπο δεν μπορώ να δω καμία φιλελεύθερη αρχή που μπορεί να αντιταχθεί σε ένα νομοσχέδιο όπως αυτό που είναι προς ψήφιση, το οποίο παρέχει αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμό και ελευθερία σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα».
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος καταλήγει επισημαίνοντας ότι «οι πολιτικοί που καταλαβαίνουν την ανάγκη επέκτασης των δικαιωμάτων, αλλά καταψηφίζουν, είτε για να τα έχουν καλά με την κοινωνική τους βάση, είτε για να δημιουργήσουν προβλήματα στην κυβέρνηση, αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα ως μέσα για τις πολιτικές τους επιδιώξεις και όχι ώς ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Γι’ αυτό λέω ότι στις συζητήσεις μέχρι τώρα έχουμε ακούσει πολύ περί φιλελευθερισμού, αλλά λίγους πραγματικά φιλελεύθερους».
