Οργίλη ανακοίνωση εξέδωσε το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών με αφορμή την “βάπτιση” της νέας κακοκαιρίας με το όνομα Υπατία. Στην ανακοίνωση το ΥΣΣΕ στηλιτεύει επίσης την την πρακτική του Αστεροσκοπείου Αθηνών να δίνουν σε φαινόμενα κακοκαιρίας ονόματα από την ελληνική ιστορία και μυθολογία. Τέλος επαναλαμβάνουν ότι “το πρόβλημα της χώρας είναι πρωτίστως πολιτισμικό και, ως εκ τούτου, αποκλειστικώς πολιτισμική είναι η λύση του”.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
“Όλα τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις και τα διαδικτυακά «ενημερωτικά» μέσα τής (γνωστής για τις υπερβολές της) Ρωμιοσύνης, σπεύδουν να μας ενημερώσουν σήμερα πως ένα νέο κύμα κακοκαιρίας «απειλεί» (κατ’ ουσίαν με… χειμώνα) την χώρα και το όνομα αυτού είναι… «Υπατία».
Είναι γνωστό ότι προσφάτως καθιερώθηκε από τους μετεωρολόγους του Αστεροσκοπείου Αθηνών να δίνονται διάφορα ιστορικά ή μυθολογικά ονόματα σε ακραία καιρικά φαινόμενα, όμως εδώ έχουμε ένα πολύ σοβαρότατο ηθικό ζήτημα, καθώς η Υπατία δεν ήταν μυθολογικό ή απλό ιστορικό πρόσωπο, αλλά κάτι εξαιρετικά ιερό για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο, όπου γης.
Η Υπατία ήταν μάρτυς του ελευθέρου πνεύματος, που στις 8 Μαρτίου «415» θανατώθηκε με πολύ άγριο τρόπο από τους χριστιανούς της Αλεξάνδρειας, για το πολύ «ειδεχθές» τετραπλό «έγκλημά» της να είναι γυναίκα, επιστήμων, φιλόσοφος και εθνική.
Οι μετεωρολόγοι των Αθηνών θα πρέπει λοιπόν να είναι ολίγον πιο σεβαστικοί ως προς τα ονόματα που χρησιμοποιούν. Τι να τους πούμε για να το καταλάβουν; Κανείς Ιταλός μετεωρολόγος, ακόμα και ο πιο θρησκόληπτος ρωμαιοκαθολικός, δεν θα έδινε ποτέ το όνομα «Τζιορντάνο Μπρούνο» σε κύμα κακοκαιρίας, όπως βεβαίως και οι ίδιοι, οι μετεωρολόγοι των Αθηνών, δεν θα έδιναν ποτέ το όνομα «Ιησούς Χριστός».
Στην τελική, εάν σώνει και καλά έπρεπε να βρουν όνομα που να αρχίζει με ύψιλον, ας χρησιμοποιούσαν εκείνο του Υπατίου, ενός μοναχού των αρχών του 5ου αιώνος, που αυτο-ονομασθείς «Σπάθα του Θεού», κατέσφαζε Έλληνες Εθνικούς στην Βιθυνία.
Με την παρούσα, δεν εκφράζουμε θρησκευτικό αποτροπιασμό, αλλά την βαθιά λύπη μας για μια κοινωνία σε βαθύτατη πολιτισμική παρακμή, που ακόμα και τα μορφωμένα μέλη της δεν είναι ικανά να σεβαστούν αυτά που είναι σεβαστά ή να κατανοήσουν αυτά που είναι αυτονόητα.
Το έχουμε ξαναπεί και επ’ ευκαιρία το επαναλαμβάνουμε: το πρόβλημα της χώρας μας είναι πρωτίστως πολιτισμικό και, ως εκ τούτου, αποκλειστικώς πολιτισμική είναι η λύση του. Με ολική αναστροφή στην παιδεία που σήμερα είναι κωμική, στο γενικό αξιακό σύστημα που σήμερα περιορίζεται στην αναίδεια και την προσωπική ωφέλεια και, βεβαίως, στην θρησκεία και την κοσμοαντίληψη που σήμερα φτιάχνει τους ανθρώπους που φτιάχνει, τους ανθρώπους που έχουν φέρει την πατρίδα μας στο χάλι που βρίσκεται”.
