Η Τουρκία, διά του υπουργού των Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ανακοίνωσε ότι μέχρι τα μισά του χρόνου δεν θα διεξαχθούν διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό.
Αποφάσισε και διέταξε, εν μέσω της προσπάθειας της κ. Τζειν Χολ Λουτ να επαναφέρει τις πλευρές στο τραπέζι.
Μιχάλης Ιγνατίου
Ακούσατε κάποια δήλωση διαμαρτυρίας από τα Ηνωμένα Έθνη για το «άδειασμα» του γενικού γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες από τον υπουργό Εξωτερικών της κατοχικής δύναμης;
Δήλωσαν κάτι οι Εγγλέζοι και διέλαθε της προσοχής μου;
Οι Ευρωπαίοι;
Κάποιος άλλος;
Η μονίμως κοιμισμένη Λευκωσία;
Για την Αθήνα ούτε λόγος. «Θαλασσοδέρνεται» στα λάθη του Σκοπιανού…
Καμία αντίδραση, καμία διαμαρτυρία… Και ενώ όλοι γνωρίζουν ότι αν χαθεί η Κύπρος, η ισλαμική Τουρκία θα κάνει περίπατο στο Αιγαίο και τη Θράκη. Χωρίς το βάρος του Κυπριακού, το οποίο -όσο και να σας κάνει εντύπωση- τους καθηλώνει διπλωματικά, η Τουρκία ανενόχλητη θα επιβάλει την επεκτατική πολιτική της και στην Ελλάδα. Είναι αυτό το κοινό μυστικό της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας…
Ο Τσαβούσογλου έπαιξε ένα παιγνίδι την περασμένη χρονιά, όταν κατάφερε να κάνει άνω-κάτω τις ελεύθερες περιοχές. Πέρασε μέσω του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, τον οποίο συνάντησε στο παλάτι του, ένα σωρό ψέματα με αποτέλεσμα να διχάσει το κυπριακό πολιτικό προσωπικό και να φέρει αντιμέτωπα με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, το δικό του κόμμα, τον ΔΗΣΥ, και τους «κομμουνιστές» της Κύπρου. Η στάση του «κομμουνιστή» ηγέτη ελέγχεται διότι είναι περίεργη. Πρέπει να εξεταστεί και να μελετηθεί σε πολιτικό επίπεδο.
Ως γνωστόν, και ο φιλοδυτικός ΔΗΣΥ και το φιλοσοβιετικό ΑΚΕΛ υποστηρίζουν τη λύση που επέβαλε στην κυπριακή ηγεσία από τη δεκαετία του 1970 ο αλήστου μνήμης υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Χένρι Κίσιγκερ. Είναι ένα από τα παράδοξα της κυπριακής πολιτικής σκηνής. Οι «κομμουνιστές» να υποστηρίζουν φιλοαμερικανική λύση στην Κύπρο, αλλά να αντιστέκονται σε ότι άλλο κάνει η Αμερική και αφορά ας πούμε την Παλαιστίνη, τη Βενεζουέλα, και άλλα παρόμοια κράτη!
Έπαιξε, λοιπόν, αυτό το παιγνίδι ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, αναστατώνοντας μέσω του κ. Άντρου Κυπριανού τους Ελληνοκύπριους. Υπήρξαν δυστυχώς και άνθρωποι που πίστεψαν τον κ. Τσαβούσογλου και όχι τον κ. Αναστασιάδη και αυτό δείχνει και την τραγωδία της Κύπρου. Μετά από 44 χρόνια κατοχής, ο κατακτητής της δεν ελέγχει μόνο το 40% σχεδόν του εδάφους, αλλά σε πολιτικό επίπεδο κάνει ότι θέλει και στις ελεύθερες περιοχές.
Αποφάσισε, λοιπόν, ο κ. Τσαβούσογλου ότι δεν θα γίνουν συνομιλίες και όλοι κάθισαν προσοχή. Αύριο θα αποφασίσει κάτι άλλο, ενδεχομένως χειρότερο που θα αφορά τη λύση αυτή καθ’ αυτή. Ούτε τότε θα υπάρξει αντίδραση. Είναι, με λίγα λόγια, όπως την ιστορία εκείνης της εγκύου κοπέλας που εξαναγκάστηκε να παντρευτεί το βιαστή της για να έχει …πατέρα το παιδί, το οποίο είναι αποτέλεσμα του βιασμού.
Πρόκειται για λυπηρές καταστάσεις. Όταν επισκέπτεται κανείς τη Λευκωσία μένει με την εντύπωση ότι είναι ένας απέραντος τόπος «ωχαδερφισμού» και διαφθοράς. Σε όλες τις παρέες ακούς τις ίδιες ιστορίες. Με ονόματα. Και αφηγούνται τις ιστορίες της διαφθοράς με τόση παραστατικότητα που είναι να τρελαίνεται κανείς. Και όταν ρωτάς γιατί, αφού γνωρίζετε όλες αυτές τις λεπτομέρειες, δεν καταγγέλλετε τους υπεύθυνους; Σου απαντούν αφοπλιστικά: «μα να μπλέξουμε»;
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αντιμετωπίζουν και το Κυπριακό. Το νησί παραδίδεται στην Τουρκία με τις λύσεις που κυοφορούνται, αλλά η αντίδραση είναι μηδενική. Και όταν έρθει η ώρα της κρίσης θα τρέχουν όλοι να σώσουν την κατάσταση μεταθέτοντας τη μεγάλη ευθύνη στην πλάτη του κυπριακού λαού.
Ο Τσαβούσογλου, λοιπόν, δεν φοβάται να ανατρέψει τα σχέδια του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, αλλά εμείς τρέμουμε με την ιδέα να εισηγηθούμε, ας πούμε, την αλλαγή της διαδικασίας. Που είναι το πιο απλό πράγμα στο Κυπριακό. Θα βρούμε το θάρρος ποτέ να πούμε την αλήθεια και να ζητήσουμε και αλλαγή λύσης; Ας μην κοροϊδευόμαστε. Και με φοβίζει αφάνταστα ότι έχει επιβληθεί ήδη η δύναμη της συνήθειας. Η κατοχή έγινε συνήθεια. Και έχει γίνει αποδεκτό ότι η λύση, όποια και να είναι, θα είναι κακή και θα εξυπηρετεί μόνο την Τουρκία.
Οι πληροφορίες που έρχονται από την Άγκυρα είναι καταθλιπτικές. Λίγο-πολύ έχουν πάρει τις αποφάσεις τους και η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία κατασκευάστηκε για χάρη τους, έχει ξεπεραστεί. Άλλωστε από καιρό επιβάλλουν μεθοδεύσεις που οδηγούν στη συνομοσπονδία.
Αποκλειομένης της διζωνικής, που έτσι κι αλλιώς δεν συμφέρει στους Ελληνοκύπριους, οι Τούρκοι επιδιώκουν μία διευθέτηση που θα τους δίνει το δικαίωμα να ελέγχουν το νησί.
Από την άλλη πλευρά, ο κ. Αναστασιάδης σκέφτεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Το 2004 έβαλε το κεφάλι του στον ντορβά για το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, τώρα θεωρεί ότι τότε διέπραξε μέγα λάθος. Και αλληθωρίζει προς τα δύο κράτη ή τη συμφωνημένη διχοτόμηση. Αυτό που έχει σημασία -και πρέπει να μας ανησυχεί- είναι ότι βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο επειδή και αυτός και οι υπόλοιποι πολιτικοί βάδισαν την οδό της διζωνικής σαν τους τυφλούς και τώρα έχασαν και την πόρτα της εξόδου.
Ποιες είναι οι επιλογές του Αναστασιάδη και των πολιτικών ηγετών;
Είναι η διζωνική, που την εγκατέλειψαν οι Τούρκοι.
Είναι τα δύο κράτη και γενικά η συμφωνημένη διχοτόμηση, που είναι μέγα λάθος και,
Είναι και η επιλογή να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, που επίσης είναι λύση αδιεξόδου, αν και με αυτόν τον τρόπο έχεις μία ελπίδα ότι θα συμβεί κάποτε ένα κοσμο-ιστορικό γεγονός!
Αυτή είναι, λοιπόν, η κατάσταση στην οποία περιήλθε η Κύπρος λόγω των αμέτρητων λαθών της ηγεσίας της. Μιλούν για επιλογές αλλά όλες είναι υπέρ της Τουρκίας, η οποία -για τους ανόητους που πιστεύουν στα θαύματα- επανέλαβε ότι όποια και αν είναι η λύση, τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα και οι αναχρονιστικές εγγυήσεις θα συνεχίσουν για πάντα. Υπό αυτή την έννοια, για μερικούς πολιτικούς, και με βάση την τουρκική θέση γίνεται ελκυστική η διευθέτηση του «εμείς στο νότο και εσείς στο βορρά». Είναι μία πολύ επικίνδυνη εξέλιξη.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι Κύπριοι πολιτικοί κοιμούνται ακόμα τον ύπνο του Δικαίου… Παίζουν με όρους διαφθοράς και αρκετοί -αν εφαρμοστεί ένα πραγματικό «πόθεν έσχες»- θα καταλήξουν στη φυλακή…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι καταγγελίες για το δικαστικό σύστημα είναι φρικτές. Ελπίζω να μην ευσταθούν διότι θα χαθεί η εμπιστοσύνη στον πιο σημαντικό θεσμό, που είχε μία ανεξαρτησία στην Κύπρο. Είχα γνωρίσει μερικούς δικαστές και είχα εντυπωσιαστεί με την αφοσίωση τους στο λειτούργημα τους. Πάντα πίστευα ότι η Δικαιοσύνη είναι ο τελευταίος βράχος απέναντι στους διεφθαρμένους πολιτικούς. Αν πέσει και αυτό το τείχος δεν μας σώζει τίποτα… Έχουν ακουστεί απίστευτες καταγγελίες και για τις διασυνδέσεις των δικηγορικών και λογιστικών γραφείων με ξένα κράτη και επιχειρηματίες. Η κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα βρέθηκαν ενώπιον αδιεξόδου, που δημιούργησαν οι πολιτικοί για να κάνουν με πιο εύκολο τρόπο τις παράνομες δουλειές τους. Ο πόλεμος εναντίον της διαφθοράς ήδη έχει υποστεί αρκετά πλήγματα. Νικούν πάντα οι κακοί, διότι ακριβώς υπάρχει αυτή η ερμαφρόδιτη σχέση των πολιτικών με τους θεσμούς.
Διαβάστε, επίσης:
Συγκρούσεις ξέσπασαν στη διαδήλωση των «κίτρινων γιλέκων» στο Παρίσι
