Ο Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 35 ετών. Ο μεσοεπιθετικός που φέτος αγωνίστηκε με τη φανέλα της Εξτρεμαδούρα, δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την όμορφη, σχεδόν μαγική ιστορία του στο σύγχρονο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ύστερα από μια ακόμα στιγμή που αποδείχθηκε ότι η ζωή η ίδια μπορεί να ξεπεράσει κάθε πρόβλεψη που κάνουμε για το μέλλον. Ο Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες έφυγε από τη ζωή όπως ήρθε σε αυτή, ως ένας μαχητής, που πάλεψε για να κάνει τέχνη με αυτό που αγαπούσε, το ποδόσφαιρο.
Ήταν μόλις 16 ετών, όταν ο νεαρός Χοσέ, γεννημένος στην Ουτέρα της Σεβίλης από μια λαϊκή οικογένεια gitanos, έκανε το ντεμπούτο του στη Σεβίλλη, ως ένα εκλεκτό τέκνο του Χοακίν Καπαρός. Ο ίδιος ο προπονητής της Σεβίλης, τον είχε χαρακτηρίσει ως ‘τον πιο ταλαντούχο παίκτη’ που έχει προπονήσει. Ο Ρέγιες έπαιξε για πρώτη φορά στη La Liga ενάντια στη Σαραγόσα, δείχνοντας με το καλημέρα τις δεξιότητες του. Υψηλή ευφυΐα στο passing game, ανεξάντλητα πνευμόνια και κίνηση ‘με τη μία’, παίκτης του προπονητή με ψυχραιμία και οξυδέρκεια στο set παιχνίδι.
Ένας τέτοιος παίκτης δεν γινόταν να περάσει απαρατήρητος από τα top clubs του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Το 2004 η Άρσεναλ του Αρσεν Βενγκέρ τον εντάσσει στο ρόστερ της. Ο Ρέγιες γίνεται μέλος της θρυλικής ομάδας που κατακτά τη Premier League αήττητη. Παρ’ όλα αυτά, δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στον τρόπο ζωής στο μουντό και βροχερό Λονδίνο. Αναζητά τρόπους για να ρίξει ξανά γέφυρες με Ισπανικές ομάδες.
Τον Φεβρουάριο του 2005 το τηλέφωνο του Ρέγιες χτυπά. Η φωνή που ακούγεται στο βάθος της γραμμής ισχυρίζεται πως ανήκει στον Εμίλιο Μπουντραγκένιο, Διευθυντή ποδοσφαίρου της Ρεάλ Μαδρίτης. “Μίλησα με το μάνατζερ σου. Σε θέλουμε στην ομάδα”, του λέει η φωνή. Εκείνος χαμογελά, χαλαρώνει, αποφασίζει να μιλήσει μέσα από την καρδιά του. Εξομολογείται στη φωνή. ότι το Λονδίνο απέχει πάρα πολύ από αυτό που φαντάστηκε ότι θα συναντούσε και ότι λαχταρούσε μια επιστροφή στην πατρίδα του. Επίσης, σε μια κρίση ειλικρίνειας, εξομολογήθηκε πως ήθελε πρώτα απ`όλα να φύγει από την Άρσεναλ, γιατί το club ήταν γεμάτο από ‘πολύ κακούς ανθρώπους’.
Τελικά η φωνή άνηκε σε ραδιοφωνικούς παραγωγούς εκπομπής του Cadena COPE, ενός ραδιοφωνικού σταθμού γνωστού και ως ‘Radio Popular’. O Ρέγιες είχε γίνει viral σε μια εποχή που ακόμα δεν είχε εφευρεθεί ο όρος. Παράλληλα είχε σημάνει την αρχή του τέλους της δύσκολη εποχής του στην Αγγλία.
Σε μια ειρωνική εκδοχή της τύχης, ο Ρέγιες όντως επέστρεψε στην Ισπανία και στη Ρεάλ Μαδρίτης το 2007, σε μια ανταλλαγή των Λονδρέζων με τον Ζούλιο Μπαμπτίστα. Αυτό που ακολούθησε ήταν μια σειρά από ταξίδια, ζόρικες αποστολές μέσα στο ρόστερ ομάδων όπως η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Μπενφίκα. Η Σεβίλλη και η Εσπανιόλ του έδωσαν ξανά την ευκαιρία για μια ολική επαναφορά στο θέατρο της ονείρων της La Liga, μέχρι να αναγκαστεί σε μια ακόμα τολμηρή έξοδο προς την Κίνα και τους Ξιανγκάνγκ Τιανσάν. Μέχρι να μάθει να προφέρει το όνομα αυτής της εξωτικής ομάδας, ο Ρέγιες είχε βρεθεί ξανά σε γνώριμα εδάφη, με την Εξτρεμαδούρα να του προσφέρει μια τελευταία ευκαιρία για ένα αξιοπρεπές φινάλε.
Αυτός ήταν ο Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες, ένας παίκτης που είδε το τερέν του ποδοσφαιρικού γηπέδου όπως ο Λουίς Μπονιουέλ το πανί μιας αίθουσας σινεμά: ως έναν καμβά για να μεγαλουργήσει. Κάτι λιγότερο από 20 χρόνια μαγικών ποδοσφαιρικών στιγμών, κάτι παραπάνω από 70 γκολ ήταν ο απολογισμός του ταξιδιού του Ρέγιες. Ένα ταξίδι που συνεχίζεται, γιατί το ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξεχνά.
Πηγή: contra.gr
