Ένα ανθρωποκεντρικό, κοινωνικό, πολιτικό και ψυχολογικό μυθιστόρημα.
Αθήνα, το δραματικό Σαββατοκύριακο ενός νέου, τον Αύγουστο του 1985.
Πρόκειται για έναν ευφυή στα όρια της παράνοιας νέο, που ασφυκτιά.
Αντιμετωπίζει την πόλη σαν εχθρική θάλασσα, περιπλανάται στην πόλη με ένα σημειωματάριο όπου καταγράφει τους εσωτερικούς του διαλόγους, και θεωρεί ότι αυτό το σημειωματάριο αποτελεί το δικό του σωσίβιο σε άγνωστη θάλασσα. Αγωνίες, αμφιβολίες, ματαιωμένοι έρωτες και μεθυσμένα υπαρξιακά ερωτηματικά, χιουμοριστικό παραλογισμό, ηρωική αναζήτηση νοήματος στη ζωή. Πόσες εκδοχές μπορεί να έχει ένα πράγμα στον ίδιο χώρο και τον ίδιο χρόνο!
Ένα φορτισμένο εγκεφαλικά παιχνίδι, με άλλα λόγια ένα βίωμα κανονικών νέων της εποχής.
Επιχειρεί την υποκειμενική του ανασυγκρότηση του εαυτού του και του γύρω κόσμου του. Δίνει ένα μοναχικό, ατελέσφορο, παράλογο, δραματικό αγώνα απόκτησης μιας απολύτως προσωπικής υπαρξιακής ταυτότητας. Ταυτίζεται με ένα φανταστικό ναυαγό με σπασμένο χέρι και με ένα αντικείμενο, μια νοητική βαλίτσα ταξιδιωτικών περιπλανήσεων, πολιτικών διαλογισμών και επιθυμιών.
Ναυαγός και βαλίτσα σε μια αγριεμένη θάλασσα σε απόσταση. Ο άνθρωπος που κινείται ήρεμα στην πόλη, βιώνει ταυτόχρονα την αγωνία, το άγχος και τον αγώνα του ναυαγού, που δεν νοιάζεται να διασωθεί αυτός αλλά να σώσει τη νοητική βαλίτσα του, διότι βαθιά μέσα του ο ναυαγός πιστεύει ότι χωρίς αυτή θα χαθεί. Μία εξωλογικά υπερβολική ιδέα, παράλογη, γιατί ποιος ναυαγός δεν θέλει να σωθεί;
Η κάθαρση στο δράμα του επέρχεται μέσα από τη συγκρουσιακή δραματοποίηση της συμφιλίωσης με τους γονείς του. Και έγκειται στη διακήρυξη της αυτόνομης ταυτότητάς του, στο ξεκαθάρισμα συναισθηματικών λογαριασμών, και στη νοητική παράδοση της αντικειμενικά ανύπαρκτης βαλίτσας του, με τα συμπεράσματα των πραγματικών και διανοητικών περιπλανήσεών του.
