Η εντεινόμενη αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αντιμετωπίσει με τρόπο ευρωπαϊκό το προσφυγικό -ενωμένη, με αλληλεγγύη και σεβασμό στις διεθνείς συνθήκες- αποδεικνύει ότι έχουμε μια κρίση ηγεσίας στην Ευρώπη, η οποία βαθαίνει.
Δεν είναι οι πρόσφυγες που προκαλούν την κρίση, αλλά η αδυναμία της Ευρώπης να δώσει ευρωπαϊκές απαντήσεις, γιατί επικρατεί -υπό την πίεση της ανερχόμενης λαϊκίστικης, αντιευρωπαϊκής Δεξιάς και της άκρας Δεξιάς- η λογική «μακριά από τη δική μου αυλή, δεν αναλαμβάνω μερίδιο ευθύνης». Με τη στάση που τηρούν στο θέμα αρκετές ηγεσίες κεντρικών και βόρειων χωρών κάνουν εμπόριο φόβου για λόγους ψηφοθηρίας.
Τα πράγματα για το προσφυγικό στην ΕΕ πηγαίνουν προς το χειρότερο, γιατί στις χώρες του Βίσεγκραντ ήρθαν να προστεθούν ο Κουρτς, μετά ο Σαλβίνι και τώρα τελευταία ο Ζεχόφερ, ο οποίος κάνει αντάρτικο στη Μέρκελ. Αυτό δεν είναι καθόλου καλό σημάδι, γιατί οι ακραίες φωνές που μπλοκάρουν τις ευρωπαϊκές λύσεις αυξάνονται, όπως αυξάνεται και η δυνατότητά τους να ασκούν βέτο.
Αυτό είναι κακό όχι μόνο για την αντιμετώπιση του προσφυγικού, αλλά κακό και για τις κύριες χώρες υποδοχής, που σημαίνει κακό για την Ελλάδα. Και το λέω αυτό για να το καταλάβουν κάποιοι «κουφιοκεφαλάκηδες» στην Ελλάδα, που είναι θαυμαστές των Σαλβίνι, Κουρτς και Όρμπαν. Το να δίνονται ευρωπαϊκές απαντήσεις στο προσφυγικό με αναλογική κατανομή των προσφύγων, με δίκαιη και λειτουργική αλλαγή της Συνθήκης του Δουβλίνου, νομίζω ότι θα έπρεπε να είναι κοινή εθνική γραμμή ανεξαρτήτως κομμάτων. Και δυστυχώς δεν είναι.
Κι ενώ μιλάμε σε εντεινόμενους τόνους για τη λεγόμενη προσφυγική κρίση, οι αριθμοί αποδεικνύουν το αντίθετο. Το 2015 πέρασαν στην Ευρώπη 1.000.000 πρόσφυγες, οι 850.000 από την Ελλάδα. Το πρώτο 6μηνο του 2018 πέρασαν 44.000, που σημαίνει ότι έχει μειωθεί η προσφυγική ροή περίπου κατά 95%. Και η πλούσια Ευρώπη έχει πολύ κάτω από το 1% της υποδοχής των προσφυγικών ροών, καθώς οι πρόσφυγες συνολικά -σύμφωνα με τον ΟΗΕ- ανέρχονται στους 68.000.000 πολίτες.
Ο πολίτης χρειάζεται στην Ευρώπη περισσότερη ασφάλεια, ώστε να έχει δουλειά, προοπτική και να μην κινδυνεύει ο ίδιος ή το παιδί του να τους επιτεθούν στον δρόμο. Την ίδια ώρα, πρέπει να καταλάβουμε ότι, δίπλα στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας, έχουμε την υποχρέωση, με βάση τη Συνθήκη της Γενεύης, αυτόν που θαλασσοπνίγεται για να σωθεί από τον πόλεμο, την καταστροφή και τον θάνατο να τον φιλοξενήσουμε.
Όσο δεν λύνεις τα προβλήματα και απλώς μιλάς γ’ αυτά, δυναμώνουν αυτοί που όχι μόνο θέλουν να «φάνε» τους πρόσφυγες, αλλά και να καταργήσουν στο τέλος και την ίδια τη δημοκρατία. Αυτό που ζούμε στην Ευρώπη αυτή την περίοδο είναι την αναβίωση -με μια επικίνδυνη δυναμική- των ιδεών που γέννησαν τον φασισμό και τον χιτλερισμό κι αιματοκύλησαν την Ευρώπη πριν 80 χρόνια.
Διαβάστε, επίσης:Λίστα με δασμούς ετοιμάζουν οι Βρυξέλλες ως αντίμετρα στις ΗΠΑ
