Στοιχεία για μια σπάνια, τεράστια αστρική έκρηξη, που χρονολογείται στις απαρχές του σύμπαντος -λιγότερο από ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, βρήκαν οι επιστήμονες.
Η «μαγνητο-περιστροφική υπερέκρηξη» (hypernova στα αγγλικά), όπως ονομάστηκε, ήταν περίπου 10 φορές φωτεινότερη και πιο ισχυρή από έναν τυπικό υπερκαινοφανή (ο βίαιος θάνατος που περιμένει τα περισσότερα αστέρια στο σύμπαν, συμπεριλαμβανομένου του ήλιου της Γης), ενώ με την έκρηξή της άφησε πίσω στοιχεία που βοήθησαν να τροφοδοτηθεί η επόμενη γενιά αστεριών.
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 7 Ιουλίου στο περιοδικό Nature, όταν πεθαίνει ένα αστέρι honkin, γίνεται μια πανίσχυρη έκρηξη και μετατρέπεται σε «σούπα». Όπως εξήγησε ο βασικός συγγραφέας της έρευνας David Yong, αστρονόμος στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας στην Καμπέρα, «είναι ένας εκρηκτικός θάνατος για το αστέρι, [και] κανείς δεν βρήκε ποτέ αυτό το φαινόμενο στο παρελθόν.»
Οι επιστήμονες βρήκαν ότι το αστέρι που εξερράγη προκαλώντας τον υπερκαινοφανή (hypernova) περιείχε ένα περίεργο χημικό κοκτέιλ.
Το αστέρι, με το όνομα SMSS J200322.54-114203.3 (J2 για συντομία), βρίσκεται περίπου 7.500 έτη φωτός από τον Ήλιο στο φωτοστέφανο του Γαλαξία, που σχηματίστηκε πριν από 13 δισεκατομμύρια χρόνια ή λιγότερο από 800 εκατομμύρια χρόνια μετά τη γέννηση του σύμπαντος, σύμφωνα με τους ερευνητές. Αστέρια σαν αυτά είναι τα παλαιότερα που υπάρχουν.
Οι συγχωνεύσεις μεταξύ των αστεριών νετρονίων μπορούν να εξηγήσουν την παρουσία αυτών των βαρύτερων στοιχείων που εντοπίζονται σε παρόμοια αστέρια από το πρώιμο σύμπαν – ωστόσο, όπως δήλωσαν οι ερευνητές, το J2 περιέχει τόσα πολλά «έξτρα» βαριά στοιχεία που ακόμη και η θεωρία συγχώνευσης αστεριών νετρονίων δεν ταιριάζει.
Η μόνη εξήγηση για όλα αυτά είναι μια εξαιρετικά τεράστια έκρηξη – ένας υπερκαινοφανής που ενισχύεται από ταχεία περιστροφή και ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Αυτή η ανακάλυψη είναι κάτι περισσότερο από ένα λαμπερό θέαμα. Μια τέτοια απίστευτη έκρηξη πρέπει να είχε συμβεί κατά τα πρώτα στάδια του σχηματισμού γαλαξιών για να οδηγήσει στη γέννηση του J2.
Αυτό το γεγονός υποδηλώνει ότι τέτοιες εκρήξεις υπερκαινοφανών μπορεί να ήταν μια σημαντική μέθοδος σχηματισμού αστεριών στον πρώιμο κόσμο, κατέληξαν οι συγγραφείς της μελέτης.
Ωστόσο, η ανίχνευση παρόμοιων παλιών, παράξενων αστεριών είναι απαραίτητη για την περαιτέρω ανάπτυξη αυτών των αποτελεσμάτων.
Πηγή: skai.gr