Ο νάνος πλανήτης η αστεροειδής που μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα το πως δημιουργήθηκε το ηλιακό μας σύστημα.
Δύο πρόσφατες εργασίες από το Πανεπιστήμιο Ντέιβις της Καλιφόρνια, μελέτησαν μετεωρίτες προερχόμενους από την Εστία για να επιλύσουν το “πρόβλημα του μανδύα που δεν υπάρχει” στον πλανήτη, αλλά και να εμπλουτίσουν τις γνώσεις μας για το ηλιακό σύστημα, λίγα εκατομμύρια χρόνια μετά την έναρξη της δημιουργίας του. Οι εργασίες δημοσιεύθηκαν στο Nature Communications την 14η Σεπτεμβρίου και στο Nature Astronomy την 30η Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με το sciencedaily.com.
Οι διαστάσεις της είναι 578×560×458 χλμ. και καθιστούν την Εστία το δεύτερο σε διαστάσεις και μάζα αντικείμενο της Κύριας Ζώνης των Αστεροειδών, ανάμεσα στον Δία και τον Άρη.
Το μεγαλύτερο μέρος του όγκου ενός πλανήτη, όπως η Γη, είναι ο μανδύας. Αυτή είναι και η κύρια διαφορά μεταξύ πλανητών και αστεροειδών ή μετεωριτών.
«Αν κοιτάξουμε τους μετεωρίτες, παρατηρούμε ότι έχουμε πυρήνα, έχουμε φλοιό, αλλά δεν βλέπουμε μανδύα», αναφέρει ο Qing-Zhu Yin, καθηγητής πλανητικών επιστημών στο Κολέγιο Davis του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας.
Στην εργασία τους στο Nature Communications, οι μεταπτυχιακοί φοιτητές Supratim Dey και Audrey Miller συνεργάστηκαν με τον Zoltan Vaci του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού για να εξετάσουν τρεις πρόσφατα ανακαλυφθέντες μετεωρίτες. Η ομάδα του Πανεπιστημίου με ακριβής ανάλυση των ισοτόπων, κατάφεραν να δουν ότι προέρχονταν από την Εστία ή από ένα παρόμοιο σώμα.
“Επειδή η Εστία σχηματίστηκε πολύ νωρίς, είναι ένα καλό αντικείμενο για να εξετάσουμε ολόκληρη την ιστορία του Ηλιακού Συστήματος”, δήλωσε ο Γιν. «Αυτό μας έδειξε ότι ο σχηματισμός του ηλιακού συστήματος πάει πίσω τουλάχιστον δύο εκατομμύρια χρόνια».
Επίσης η αποστολή της NASA Αυγή (Dawn) που παρατήρησε τον μεγαλύτερο κρατήρα πρόσκρουσης του νοτίου πόλου της Εστίας το 2011, βρήκε ότι δεν υπήρχε μανδύας.
Διερεύνηση του πρώιμου ηλιακού συστήματος
Σύμφωνα με μια θεωρία οι μεγαλύτεροι εσωτερικοί πλανήτες έχουν πάρει το μεγάλο μέρος του υλικού τους από τη ζώνη των αστεροειδών. Αλλά ένα βασικό εύρημα από αυτή τη μελέτη ήταν ότι οι εσωτερικοί πλανήτες (Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Σελήνη, Άρης και νάνοι πλανήτες) πήραν το μεγαλύτερο μέρος της μάζας τους από συγκρούσεις και συγχωνεύσεις με άλλα μεγάλα, σώματα νωρίς στο ηλιακό μας σύστημα. Η ίδια η ζώνη των αστεροειδών αντιπροσωπεύει το υπόλοιπο υλικό σχηματισμού πλανητών, αλλά μάλλον δεν συνέβαλε πολύ στους μεγαλύτερους πλανήτες.
Ηλίας Σιατούνης
